Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009

η μεταμόρφωση.....



Ξένος εγώ ..η θλίψη της χαράς
Πάντα με εκπλήσσω. Τους άλλους άραγε ;
Αναδρομές στο παρελθόν, παράπονο και αγώνας στο παρόν, σχέδια για το μέλλον, εφικτά και μη.
«Ζήσε τη στιγμή» ηχεί στ' αυτιά μου συνέχεια η φωνή μου, η βουβή φωνή μου, η αληθινή φωνή μου.
«Ποια στιγμή; Αυτήν που πέρασε ή αυτήν που έρχεται; Τη δική μου στιγμή ή τη δικιά μας στιγμή;»
Τελικά ξέρω τι θέλω ή απλά ανακαλύπτω τι δεν θέλω ;
Ποιος είμαι; Αυτός που νομίζω ; Αυτός που νομίζεις ; Αυτός που νομίζουν ; Αυτός που θέλω να νομίζουν ή αυτός που νομίζω ότι θέλουν ;
Πιάνω τον εαυτό μου να με απατάει πολλές φορές.
Με ποιόν ;
Με τον εαυτό μου βέβαια - αλλά με αυτόν που είναι τέλειος, καλός, αγαπητός, πετυχημένος, ΗΘΟΠΟΙΟΣ.
Είμαι ευτυχισμένος.
Είμαι ευτυχισμένος ;
Είμαι!
- Τότε γιατί δεν είμαι χαρούμενος ; Γιατί νιώθω μια θλίψη ;
Πάλι μπερδεύτηκα. Αυτός ο ύπουλος ηθοποιός με ξεγελάει συνέχεια. Αλλά τον έμαθα τώρα. Δεν θα του περάσει. Θα τον ισοπεδώσω. Πως ; Εύκολο - θα σκίσω τη μάσκα μου και θα την κάψω, μην κάνει κακό και σε άλλους.

www.kafeneio-steki.gr/.../σχέσεις-άνω-κάτω

1 σχόλιο:

Moody είπε...

Ίδιους συλλογισμούς-προβληματισμούς εγώ( http://v-de-vendetta89.blogspot.com/ ),εσύ,ο Σερβέττας.Αλλά το ανθρώπινο γένος πάντοτε δεν έπρεπε να απαντήσει σε αυτούς? Γιατί λοιπόν δεν απάντησε?Ο καθένας παίρνει το δικό του τραίνο..!