σκέψεις...

ποιος νοιάζεται για το αύριο…

σαν υπάρχει το χτες που πονάει...

έναν άνισο αγώνα ανάμεσα σε μένα και μένα…

κέρδισα εγώ…

έπρεπε…

για να μπορώ να συνεχίσω μέσα στην ανασφάλεια μου….

δεν θυμάμαιπόσες στιγμές…

ώρες…

μέρες…

μήνες…

χρόνια..

πέρασαναπλά πέρασαν….και πέθαναν,

χωρίς αγάπη ….

χωρίς χάδια…

απελπιστικά άδειο έφυγε το χθες….

κι ήρθε το σήμερα….

υπάρχει…και νιώθω δυνατή,

μέσα στην ανασφάλεια μου….

ζω τις στιγμές….

τις ώρες …

τις μέρες…

είναι ζωντανές,

έχουν αγάπη...

έχουν χάδια…

έχουν προσμονή….

ποιος νοιάζεται για το αύριο;

σαν υπάρχει το σήμερα!